Σήμερα η ημέρα ξημέρωσε με συννεφιά και η ανατολή του ηλίου έπαιξε παιχνιδιάρικα με τα σύννεφα και ο πίνακας ζωγραφικής που δημιουργήθηκε ήταν υπέροχος. Έτσι δεν έχασα την ευκαιρία έστησα την μηχανή την σύνδεσα με τον υπολογιστή και άρχισα να παίρνω φωτογραφίες . Τα χρώματα απίστευτα ωραία , τα σχήματα ασύλληπτα σε αρμονία και νόμιζα ότι βρίσκομαι σε ένα άλλο κόσμο . Όμως σήμερα θα ήθελα να σας αφιερώσω μια φωτογραφία από μια ολόκληρη σειρά από φωτογραφίες που τράβηξα το καλοκαίρι στην Ζάκυνθο μεσημέρι σε ένα όμορφο ορεινό χωριό της Ζακύνθου . Με την ευκαιρία να σας πω ότι η Ζάκυνθος δεν είναι η χώρα και τα τουριστικά της τοπία αλλά η Ζάκυνθος της καρδιά μου ζει στα ορεινά της χωριά που αν σας δοθεί ευκαιρία να τα επισκεφθείτε και θα με θυμηθείτε. Έτσι λοιπόν βρέθηκα μεσημεριάτικα με ντάλα ο ήλιος από πάνω μου και το θερμόμετρο έδειχνε 41 βαθμούς , η φωτογραφική μηχανή στο χέρι και τα μάτια να σχηματίζουν κάδρα στο περιβάλλον , και εκεί που περπατούσα να σου μια ωραία πεταλούδα που πετούσε παιχνιδιάρικα και προσγειώθηκε πάνω σε ένα πανέμορφο λουλούδι . Αμέσως και σιγά σιγά προσπάθησα να την πλησιάσω έχοντας την μέσα στο κάδρο της φωτογραφικής μου μηχανής και τραβώντας συνεχώς φωτογραφίες . Εκείνη ξεχασμένη και απορροφημένη στο νέκταρ του υπέροχου λουλουδιού δεν μου έδινε καμία σημασία και εγώ πλησίαζα συνεχώς οπού την φωτογράφισα πάρα πολλές φορές . Εκείνη άλλαζε πόζες και στάσεις βάζοντας την σκέψη το μυαλό μου ότι το είχε καταλάβει και της άρεσε . Όταν εκείνη το αποφάσισε ότι τελείωσε η σημερινή φωτογράφιση , πέταξε μακριά και με άφησε μόνο με τις φωτογραφίες της
